Starsza pani fuknęła na was urażona i zapominając o ulotce odwróciła się na pięcie. A pies, kiedy tylko Kai się nachylił zaczął głośno szczekać. Odeszła owa babcia mrucząc na was pod nosem jakąś ohydną klątwę, pewnie parszywiejecie. Jednak nie mieliście czasu się nad tym zastanawiać, kiedy... do pana przebranego za loda podbiegła całkiem spora zgraja dzieciaków. Zaczęły go obskakiwać, piszczeć i chichotać. Jedyną sensowną wypowiedzią z tego zgiełku, jaką udało wam się wychwycić było ”Chcemy loda, daj kawałek”

Wyrwałem rękę i posłałem mu wściekłe spojrzenie.
- Jak chcesz to uciekaj, tchórzu. Ja lubie dzieci - ostentacyjnie obróciłem sie do niego plecami i ukucnałem, zagadując do bliżej stojącego dzieciaka.
- Lubisz lody? - i wcisnałem mu ulotke.
-To daj to swoim rodzicom, napewno ci kupią - wyszczerzyłem się dumnie.

Może i Ty je lubisz, one Ciebie nie... – zauważyłem z wrednym uśmiechem. Stałem i patrzyłem na całe zajście z góry. Spojrzałem na swoje ulotki... No dobra. Nie chciał pomocy to niech się teraz sam z tymi dziećmi meczy. Podszedłem do jakiegoś starszego pana – Ma pan wnuczka? Na pewno. W tym sklepie znajdzie pan dla nich prezent prawie za darmo – chyba nie byłem zbyt przekonujący w tym stroju, śmierdzący. Mężczyzna po prostu przesiadł się na ławkę obok.

Dzieciaki jeszcze chwile pociągały nosami i patrzyły na niego otępiałe. Podeszły i przytuliły się do niego, przy czym moczyły mu strój. A właściwie każde z nich po kolei go obejmowało. Zabrały grzecznie ulotki i ruszyły z cała stertą do rodziców. Dorośli jednak wzięli je i najzwyczajniej w świecie wyrzucili do kosza. Nawet nie patrząc do na papierze nadrukowane było.

Zafascynowany dziećmi, mało zwracałem na niego uwage. Zauwazyłem, ze wstał, wiec tez to zrobiłem. Co jak co, ale nie chce sie zgubić w tej dziurze, w przebraniu rozka. Jak ja to sam zdejmę? Rozejrzałem sie za moimi ulotkami, ale okazało sie, że dzieciaki wzięly wszystko. Zadowolony podszedłem do Reity.
- No, koteczku, to teraz ty sie pobaw, a ja pójde na lody... - zazartowałem.

Kiwnąłem głową i złapałem ją w pasie. Usadziłem sobie na barana i wyszczerzyłem się. Cały czas ją trzymałem, by czasem nie spadła. Trzeba przyznać humor mi się poprawił, ale zaczęło dokuczać zmęczenie. Lubiłe, zdjęcia, naprawdę lubiłem zdjęcia - Trzymaj się mocno mała...

Ostatnio edytowany przez Reita (2008-03-15 17:59:44)

Pani oczywiście z uśmiechem poszła. Na ulicach nadal kręciło się sporo ludzi. Na rynku paliły się latarnie. Ogólnie ów wieczór był całkiem ładny, w ciemności też trudniej było dostrzec ich dziwne stroje.  Nikt już was nie zaczepiał...

Zignorowałem uwagę o urwaniu ogona.
- W najrogrszym wypadku zostanie ci jeden - zasmiałem się i zatrzymałem jakąs taksówkę.
- Urokowi? Masz racje, ale napewno nie twojemu - prychnałem i wsiadłem do samochodu.
- Eee... do ... tego internatu za miastem prosze... -